ผลจากรายการวันนั้นทำให้ผมกลับไปเปิดลังหนังสือการ์ตูนเก่าสมัยเด็ก ที่ผมลืมไปนานแล้ว เพราะหน้าที่การงาน ความรับผิดชอบต่างๆ ทำให้เราลืมความฝันในวัยเยาว์ สมัยก่อนผมก็เป็นแฟนหนังสือ ทีวีไลน์ การ์ตูนทีวี เมจิคทีวี แต่มันหายไปซะส่วนมาก เหลืออยู่ไม่ถึงสิบเล่ม ภาพความหลังต่างๆ มันก็สะท้อนขึ้นมาวูบวาบเต็มไปหมด ผมชักรู้สึกอยากรู้จักหมอนั่น คนที่เรียกตัวเองว่า กาวินแมน
ผมโทรไปบริษัทเอกแซกต้นสังกัดรายการก๊องโชว์ เพื่อขอเบอร์ติดต่อคุณอ๊อด กาวินแมน เขาก็โอนกันไปโอนกันมา ได้เบอร์มือถือคุณแฟรงค์มาก็บอกจะติดต่อกลับ โทรไปอีกก็ปิดทิ้งบ้าง ไม่รับบ้าง จนผมรู้สึกว่าเกรงใจเขา ผมคงไปทำให้เขาเดือดร้อน เลยเลิกคิดที่จะติดตามหานายกาวินแมน
แล้ววันนึงผมก็มานั่งเล่นเน็ท ค้นไป ค้นมา ก็มาเจอเวบไทยโทขุ http://www.thai-toku.com ผมไล่อ่านไปเรื่อยๆ จนมาเจอเรื่องของกาวิน ผมก็ติดต่อคนที่พูดถึงเรื่องนี้ไปหลายคนทางอีเมล์ ลิงค์กันไปลิงค์กันมา จนได้เบอร์โทรศัพท์มาเบอร์หนึ่ง เข้าใจว่าเป็นโทรศัพท์แฟนเก่าเขา ผมโทรไป เขาก็ให้เบอร์ใหม่มา ได้คุยกะแฟนใหม่ในตอนนั้น เขาบอกว่า พี่อ๊อดไปข้างนอก กลับมาจะให้โทรกลับ
แล้วคุณอ๊อด กาวินแมนก็โทรกลับมา นัดผมไปคุยที่ซีคอน ผมไปตามนัด ไปเจอตัวจริง ผมรู้สึกดีใจมาก ที่มาเจอคนที่อุดมการณ์คล้ายกัน ผมพูดถึงฮีโร่ที่ผมชื่นชอบ เขาก็มีงานมาโชว์ เขาบอกถ้าผมทำอะไรเกี่ยวกับกาวินแมน เอาไปทำเลย เขาอยากให้คนทำกันเยอะๆ เขาอยากให้เมืองไทยมีฮีโร่เป็นของตัวเอง เป็นที่ยอมรับของคนทั่วไป ผมบอกเขาว่าผมอยากลองเอากาวินแมนมาทำอนิเมชั่นดู เขาบอกเอาเลย เราแลกเปลี่ยนเบอร์ติดต่อกัน แล้ววันนั้นก็แยกกันไป
สองสามวันต่อมา คุณอ๊อด กาวินแมน โทรมาหาผมบอกว่า อยากให้ผมมาร่วมสร้างโปรเจคที่ยิ่งใหญ่ ผมสงสัย โปรเจคอะไร เขาบอกว่า ตั้งแต่ทำมา เขายังไม่มีสัตว์ประหลาด เขาอยากได้สัตว์ประหลาด เขาคิดว่าผมทำได้ เมื่อเขามั่นใจอย่างนั้น ผมก็ลองทำดู เขาโทรมาวันเสาร์ เขาบอกว่าจะมีงานที่ต้องออกวันจันทร์ เพราะอาร์เอสเชิญเขาไปงานเปิดตัว The Park สวนสนุกผี
ถ้าอยากร่วมสนุก ก็ไปกัน คุยกันเป็นเรื่องราว ผมก็พลอยบ้าไปกะเขาด้วย
เย็นวันเสาร์ผมไปจตุจักรซื้อชุดหมี ซื้อยางพารามาจากศึกษาภัณฑ์ ลาดพร้าว สองสามขวด สำลี หมวกกันน็อค จำไม่ได้ว่าหมดเงินไปเท่าไร แต่ไม่มากนัก ลูกตาก็ลูกปิงปองผ่าซีก สีก็เท่าที่หาได้แถวนั้น สีพลาสติกบ้าง โปสเตอร์บ้าง ยำๆ กันไป เอาลวดขึ้นรูปที่หมวกเป็นหู ขยำกระดาษเป็นโครงใน หุ้มสำลี ทากาวลาเทก แล้วซัดโปะยางพาราทับ สนุกไปเรื่อยๆ คืนวันเสาร์ไม่ได้นอน ต่อวันอาทิตย์ แล้วก็เสร็จในคืนวันอาทิตย์ปล่อยตากพัดลมไป
วันจันทร์คุณอ๊อด กาวินแมน โทรมาแต่เช้า บอกว่าเรามีแผนที่จะไปเพิ่มอีกที่คือ ไปเยี่ยมคุณบิ๊ก ดีทูบี ขอเท้าความนิด คือก่อนหน้านี้ คุณอ๊อดแกเคยทำงานกับเฮียไฮ้สไปเดอร์แมนส่งแกส คงพอนึกออก แล้วพวกเขาเคยไปเยี่ยมบิ๊กดูทีบีกัน ครั้งนี้เป็นวันเกิดบิ๊กดีทูบี เราตั้งใจเข้าไปแสดงโชว์ที่ห้องคุณบิ๊กเลย พวกเราแต่งตัวกันบนรถเพื่อนคุณอ๊อด ที่อาสามาพาตระเวณ เราแต่งตัวในที่จอดรถ แล้วเข้าไปใน รพ.วิชัยยุทธ พอขึ้นลิฟท์เปิดประตูไป นักข่าวถ่ายภาพกันพรึ่บผับๆๆๆ ตาลายแฟรช พอจะเดินเข้าไปหน้าห้อง ทางทีมงานอาร์เอส ให้แค่มอบการ์ด มอบดอกไม้หน้าห้องเท่านั้น คุณอ๊อดแกเลยผิดหวังไป
เย็นวันจันทร์ แกก็พาผมในชุดสัตว์ประหลาดไปงานเปิดตัวหนังสวนสนุกผี แกคุยว่าแกรู้จักคนข้างใน พูดราวกับว่าคนระดับบริหารเชิญเขาไปร่วม แต่จากการที่ไปในวันนั้น ไม่มีใครสนใจซักคน เราเดินกันไป เขาก็มองแปลกๆ จะไล่ดี ไม่ไล่ดี ไม่แน่ใจ ซุบซิบกันว่าไอ้พวกนี้มาจากไหน เสร็จแล้วคุณอ๊อดในชุดกาวินแมน ก็เดินไปมอบดอกไม้ แล้วก็ใส่ชุดลงมาเดินเล่นข้างล่าง
ผมถามคุณอ๊อดว่า ใครเชิญคุณน่ะ คุณอ๊อดเฉลยว่า ไม่มีใครหรอก มีคนเขาบอกกันต่อๆ มา เลยเข้ามาเล่นๆ หาคนที่ชอบฮีโร่เหมือนๆ กัน
วันนั้นก็เลยเป็นต้นกำเนิดของสัตว์ประหลาดที่ยังไม่มีชื่อตัวนึง มาเริ่มตั้งชื่อเอาก็ตอนที่คุณอ๊อดแกไปติดต่อรายการอยากได้จัดให้ ช่องสาม แล้วทีมงานถามว่า สัตว์ประหลาดชื่ออะไร เลยตั้งส่งเดชไปว่า แมงกะโปน
อย่าถามที่มาของชื่อเลย พูดไปก็เหมือนมั่ว คงเป็นเพราะตาที่มาจากลูกปิงปอง ตาเลยโปน ก็เป็นตัวอะไรโปนๆ ประมาณเนี้ยครับ ตอนรายการอยากได้จัดให้ ก็เปลี่ยนสีดำที่หัวและลำตัวมือเท้าไป
จากนั้นตอนไปออกรายการเอ๊กเจนคลับ ก็กลายเป็นสีดำล้วน แต่ยังไม่มีหาง
ต่อมาก็มีหาง กลายเป็นแมงกะโปนคลาสสิคที่ใช้งานมาอย่างโชกโชนถึงสามปีกว่า ผ่านการบุกตลุยทั้งถ่ายหนัง ออกรายการ คอสเพล์ เดินเล่นตามถนน เข้าไปในกลุ่มผู้ชุมนุมประท้วง ลองมาแล้ว ทุกอย่างตามที่เคยเขียนไว้ในบันทึกแมงกะโปน ในเวบเก่า แต่ต้องลบทิ้ง เพราะประวัติพวกนั้นมันยาวมาก และหลายคนก็คงอ่านกันเบื่อแล้ว
ตอนชุดแมงกะโปนพัง ก็คิดว่าจะเลิกทำ แต่ก็ยังมีคนติดต่อโน่นนี่มาประปราย ก็ค่อยๆ ทะยอยหยุด เพราะงานที่ผมทำอยู่นี่ มันไม่ใช่งานที่จะมีรายรับเหมือนคนทั่วๆ ส่วนใหญ่มันจะเป็นงานฟรี ซึ่งไม่มีใครในครอบครัวผมที่เขาสนับสนุนตรงนี้ หากเราจะดันทุรังเพราะใจรัก ก็คงไปไม่รอด เลยต้องลดจากงานหลักมาเป็นงานอดิเรกไปในที่สุด
และแล้วพัฒนาการล่าสุดของชุดแมงกะโปนก็เสร็จ แบบช้ามากๆๆ ไม่น่าเชื่อว่าตัวแรกทำแค่สองวัน แต่ตัวล่าสุดนี่ใช้เวลาอยู่หลายเดือน เพราะขี้เกียจมากๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น