เบื้องหลังการทำกีตาร์

กีตาร์ปืนตัวแรกที่ใช้ทำไว้ตั้งแต่ตอนที่มีความคิดจะทำหนังสัตว์ประหลาดยักษ์เล่นกีตาร์ถล่มเมือง ทำจากโฟมแล้วเคลือบด้วยยิบซั่มลงสี แล้วก็นั่งขัดโป้ว...ขัดโป้ว เจอปัญหาตรงลูกบิดกีตาร์ที่ทำให้เรียบไม่ได้ เพราะพอให้ให้เล็กเรียบก้หักเป๊าะ!! แตก เลยใช้ดามลวดไว้ข้างใน แต่ก็ห้ามขัดมากไม่งั้นแตก มีเพื่อนถามว่าทำไมไม่ใช้ไฟเบอร์ ผมตอบได้อย่างมั่นใจว่า มันคันครับ เคยเอามาใช้แล้วทั้งแขนคอหลังหู คันคะเยอไปทั้งตัว แล้วต้องใส่ที่ปิดปากจมูกเพื่อป้องกันละอองเข้าไปในปอด ถ้าคนไม่แพ้ก็ไม่เป็นไร ถ้าแพ้ขึ้นมาก็ต้องตามรักษาอาการที่จะเกิดขึ้นครับ ไม่คุ้มแน่นอน ไฟเบอร์ไม่เหมาะจะทำในบ้าน เหมาะกับที่โล่งๆ ที่แยกออกไปจากตัวบ้าน ประเด็นความเนี๊ยบไม่เนี๊ยบไม่ใช่ปัญหาสำหรับผม เพราะผมทำใช้เอง ไม่ได้ทำไปขายใคร พอทำเสร็จก็เก็บเอาไว้ไม่ได้ใช้งานอะไร จนกระทั่งมีนิตยสาร ZOO เชิญชวนให้ไปถ่ายภาพ ก็เลยมีโอกาสได้เอาออกไปลองทดสอบกับกล้องเป็นครั้งแรก

ความคงทนของกีตาร์โฟมตัวนี้ อยู่ในระดับใช้ได้ เคยหักอยู่ครั้งเดียว ตรงบริเวณลูกบิด แต่ก็เอาลวดดามเชื่อมกาวก็ใช้งานได้ ไม่เคยหลุดอีกเลยจนถึงทุกวันนี้ ข้อดีของกีตาร์โฟมคือมีน้ำหนักเบา ไม่กินแรงคนใส่ชุด ทำให้มีกำลังไปกระโดดโลดเต้นทำอะไรอย่างอื่นได้ กีตาร์ตัวที่สองสร้างขึ้นห่างจากกีตาร์ตัวแรกประมาณสามปี เพราะผมหันไปเล่นของเก่า หนังสือเก่า มันก็สนุกดี แต่พอสักพักก็เริ่มเบื่อ เพราะของเก่ามันแพงขึ้นๆๆ ใครที่เล่นของพวกนี้จะรู้ว่ามันมีกลไกทางการค้ายังไง อย่างผมไปซื้อมันจำหน้าได้ว่าไอ้นี่เอาแน่ แม่มบอกมาเลยสองร้อยลดไม่ได้ คุณไม่เอาคนอื่นเขาก็เอา พอขาจรเดินมามันบอกสามสิบบาท ต่อรองยี่สิบบาทมันยังขาย ยิ่งเล่นเขายิ่งงอก ฉะนั้นตัดไฟเสียแต่ต้นลม ก็เลยห่างๆ มันไปซะ หันไปทำกิจกรรมอย่างอื่น พยายามหาวิธีคิดให้เราตัดออกจากมันมาให้ได้ เช่น เล่นของเก่ามันคือประวัติศาสตร์ของคนอื่น แต่การทำงานที่เราชอบมันคือประวัติศาสตร์ของเราเอง ใช้เวลาอยู่หลายเดือนห่างหายจากการเล่นของเก่า หันมาทำชุดสัตว์ประหลาดเหมือนเดิม พอจับอุปกรณ์ที่เคยใช้ ก็ต้องมารื้อฟื้นสูตรยาง สูตรสี ที่เคยผสม จริงๆ จดเอาไว้ แต่สมุดหายไปไหนไม่รู้ ต้องมาเริ่มลองเทสลองผสมดูใหม่ เริ่มจากงานเล็กๆ อย่างการทำกีตาร์โฟมรูปปีกตัวนี้ ก็ได้ภาพจากในเน็ท เอามาขยาย แล้วใช้การวัดขนาดสเกลความยาวของคอกีตาร์ของจริงมาเป็นไกด์ แล้วพิมพ์ขยายทั้งตัวออกมาเป็นแบบร่าง เพื่อทำการตัดแกะโฟม

เมื่อได้รูปร่างออกมาแล้ว ผมก็ทำเหมือนเดิม ดามลวดตามจุดล่อแหลมเช่นลูกบิด คอ และส่วนปีกที่ยื่นออกมายาวๆ จากนั้นก็ทำการโป้วด้วยยิบซั่น โป้วขัด...โป้วขัด แล้วก็ทำการลงสีเคลือบเงา ออกมาเป็นกีตาร์รูปทรงที่เราต้องการ ช่วงนั้นผมก็ปรึกษาคนโน้นคนนี้ว่า การทำวงดนตรีเป็นกีตาร์ mockup มันจะดีมั้ย ส่วนใหญ่จะบอกว่า ทำไมไม่ใช้เป็นกีตาร์จริง แล้วให้นักดนตรีมาเล่น ผมเลยเดินทางไปที่เวิ้งนครเขษม หลังกระทรวง ไปเช็คราคากีตาร์ไฟฟ้ารูปทรงสวยๆ ดูราคาเป็นหมื่นอัพทั้งนั้น ส่วนตัวพันกว่าบาทที่เขาบอกกัน จะเป็นพวกมือสอง ดูไปดูมามือสองมันยังแพงกว่าของใหม่ซะอีก ถ้าของใหม่กีตาร์จีนแดงทรงเฟนเดอร์จะถูกที่สุดอยู่ที่ประมาณสองพันกว่าบาท หากคิดจะเอามาโมโดยใช้เลื่อยจิ๊กซอร์ตัด ผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย และอาจไม่คุ้มค่า เพราะเราไม่มีความรู้ว่าตำแหน่งที่เราจะตัดตรงนั้นมันจะไปโดนส่วนสำคัญอะไรของกีตาร์หรือเปล่า จากนั้นผมก็โพสรับสมัครนักดนตรีตามเวบต่างๆ ด้วย ดังที่ได้พูดถึงในบทความของการรวมทีมวงดนตรีแมงกะโปน ปัญหามันมีเยอะแยะมากมายที่ไม่สามารถเอานักดนตรีที่มีความสามารถจริงๆ มาเล่นในชุดสัตว์ประหลาดได้ ทำให้ต้องกลับมาทำกีตาร์ mockup ต่อ

มาถึงเรื่องของเบส ผมไปประทับใจเบสของวงคิสที่เป็นรูปขวาน ในเน็ทมันมีของเล่นฮาโลวีนเป็นรูปขวานแบบนี้เลย แต่ถ้าสั่งมาเจอกับค่าขนส่ง ผมว่าแพงกว่าทำเองแน่นอน เลยเริ่มต้นขยายแบบ ดราฟเส้นแล้วตัดเป็นรูปทรงลงบนโฟม ดามลวด โป้วยิบซั่มขัดๆๆๆ ทำเหมือนเดิม ทีนี้ก็เหลือกลอง ทำไงดี นึกไม่ออก อยากได้กลองที่สามารถพับได้ ขนย้ายสะดวก นั่งขีดนั่งเขียนอยู่หลายวัน ก็หาข้อสรูปในการทำกลองไม่ได้ เลยตัดสินใจว่า เครื่องดนตรีชิ้นนี้คงต้องใช้ของจริง ปัญหาของกลองไม่ใช่เรื่องราคา แต่เป็นเรื่องของการขนย้าย ผมไม่มีรถกระบะมีแต่รถเก๋ง ใส่ชุดสัตว์ประหลาดสี่ตัว ทั้งกีตาร์แล้วก็เบส แล้วจะมีที่ตรงไหนไปใส่กลองชุดขนาดมาตรฐาน แชทเฟสบุคปรึกษาคนโน้นคนนี้ พี่โต้ง อนิเมทกรุ๊ป บอกว่าให้ยืมกลองชุดแกได้ แต่ผมรู้สึกเกรงใจถ้าผมต้องไปขอยืมบ่อยๆ เลยตัดสินใจซื้อต่อพี่โต้งมาเลย แต่ทว่าขนาดกลองของพี่โต้งนั้นไม่ใช่ขนาดมาตรฐาน เป็นขนาดเล็กต้องเอามาโมเพื่อหลอกตาในเรื่องของสเกล อันนี้ยังไม่ได้คิด ไว้มีเวลาค่อยทำต่อ

เมื่อถึงเวลาที่ต้องใช้งานจริง กีตาร์โฟม เวิร์คในระดับนึง ในคราวประกวดรอบออดิชั่นไทยแลนด์ก็อตทาเลนท์ นักแสดงของผมเกิดอาการเกร็ง ทำให้คอดีตาร์และเบสหักคามือ เหลือตัวที่หลุดรอดมาได้คือกีตาร์ปืนตัวแรกตัวเดียว ไม่มีร่องรอยการบุบสลายแม้แต่นิด คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องของความหนาของยิปซั่ม หรือไม่ก็คุณภาพของยิปซั่มที่เอามาใช้งานในครั้งล่าสุดไม่มีความแข็งแรงพอ ผมเลยลองมานั่งคิดว่าจะซ่อมดี หรือทำใหม่ดี สรุปได้ว่าทำใหม่ดีกว่า เพราะลองซ่อมมาแล้ว ในส่วนที่หักมันจะคดแล้วสายกีตาร์มันก็จะดึงโน้มไปข้างหน้า สายลอยขึ้นมา น่าเกลียดมาก ถึงเวลาของกีตาร์ไม้แล้ว ผมอยากให้เป็นกีตาร์ที่ต่อแอมป์เล่นได้จริงๆ โดยมีรูปร่างตามที่ผมต้องการ ในราคาที่ไม่แพง ผมโทรเช็คไปตามช่างรับสร้างกีตาร์หลายต่อหลายคน ราคาไม่ได้ถูกอย่างที่เราคิด มันแพงกว่ากีตาร์ที่ขายกันตามหลังกระทรวง และเวิ้งนครเขษมซะอีก ไปติดต่อคนที่รับทำเฟอร์นิเจอร์ไม้ ก็ได้รับคำตอบแบบอาร์ตติสคือ ทำได้แต่ห้ามเร่ง เสร็จเมื่อไรก็เมื่อนั้น ขอเงินมัดจำก่อน เจอมุกนี้เข้าไปเลยไปซื้อจิ๊กซอร์ สว่าน ฉลุไฟฟ้าตั้งโต๊ะ อุปกรณ์ครบมือสำหรับงานไม้ รวมถึงขับรถไปคลองเตยไปซื้อไม้ฉำฉามาตัดทำเป็นกีตาร์ เหตุผลที่ผมใช้ไม้ฉำฉามาทำเอง เพราะคิดว่ามันมีราคาถูก ตัดง่ายขัดไม่ยากเนื่องจากเป็นไม้เนื้ออ่อน ผมไปซื้อไม้ที่เขาถอดมาจากลังสินค้า หรือที่เรียกกันว่าไม้พาเล็ท แล้วก็ไปซื้ออุปกรณ์กีตาร์ไฟฟ้าจริงๆ เช่น ลูดบิด คอนแท็ค คันโยก แล้วมานั่งลองตัด เจาะ ขัด อยู่สองสามวัน จนออกมาเป็นกีตาร์ไม้ตัวใหม่ ประกอบคอกับตัวมาลองเทส พบว่ายังไม่สามารถนำมาทำเป็นกีตาร์จริงได้ เพราะการวางตำแหน่งคอ

ลองมาแก้ตัวกับการทำเบส มีแค่สี่สายอาจควบคุมอะไรได้มากกว่า คอยิ่งยาวยิ่งทำให้เกิดการบิดของไม้อย่างเห็นได้ชัด ก็ยังไม่สามารถทำเป็นกีตาร์ที่ใช้งานได้จริงอีกนั่นแหละ สรุปคือผมมาผิดทาง วิธีที่ดีที่สุดคือซื้อกีตาร์จริง เอามาตัดแต่งจะดีกว่าเอามาทำเองทั้งตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไม่เนื้ออ่อนไม่ควรเอามาใช้ทำกีตาร์จริง เพราะมีอัตราการบิดงอตัวสูง พอแค่นี้ก่อน ขี้เกียจทำแล้ว ยิ่งทำยิ่งเละ แบบที่เตรียมไว้สำหรับตัดกีตาร์อีกตัวเลยพักไว้ก่อน รอความขยันและความตั้งใจมาก่อน แล้วค่อยทำ สรุปคือตอนนี้มีกีตาร์โฟมหนึ่งตัว กีตาร์ไม้หนึ่งตัว เบสไม้หนึ่งตัว